dərs

is. <ər.>

1. Müəyyən bir fənni öyrənmək üçün daimi, müntəzəm təlim. Edirəm kəsbi-elm leylü nəhar; Gündüzüm dərsdir, gecəm təkrar. S. Ə. Ş.. // Tədris işi, məktəbdə məşğələ. Dərslər saat 9-da başlanır. – Payız fəsli daxil oldu. Dərslər başlandı. C. M.. <Nigar> hər gün dərsə gedir, iclasları da buraxmayırdı. S. H.. // Ayrıca bir fənnə həsr olunmuş vaxt, saat. Üçüncü dərs ilə dördüncü dərs arasında böyük tənəffüs. – Aşağı siniflərdə birinci dərslərim pis keçmədi. A. Ş..

2. Gələn məşğələyə hazırlaşmaq, oxuyub öyrənmək üçün müəllimin şagirdə verdiyi tapşırıq, iş. Dərsini hazırlamaq (öyrənmək). Dərslərini yaxşı bilmək. // Məktəbdə keçilən fənnin hər biri. Musiqi dərsi. Riyaziyyat dərsi. – Ədəbiyyat dərsi . . maraqlı idi, elə bil hamı dadlı həyatın şeri ilə nəfəs alırdı. M. Hüs.. Reyhan bütün dərslərindən; Hər bir zaman beş alırdı. M. D.. // Oxuma, təhsil alma. . . Aqil də yır-yığış edib şəhərə, dərsə gəlməyə hazırlaşırdı. M. C.. Dərs oxumaq – təhsil almaq. <Fərman> məktəbdə dərs oxuyur, kənd klubunda kino tamaşalarına baxır, rayon mərkəzindən və Bakıdan gələn artistləri dinləyirdi. Ə. S.. // Təhsil, elm, bilik, savad. Onun dərsi azdır. – . . Mən ləqəb sözünü bildirə kimi bilməzdim, çünki dərsim o qədər yoxdu. C. M..

3. məc. Nəsihət, təlqin, öyrətmə. Dərsini yaxşı veriblər. // İbrət, gələcək üçün nəticə çıxarıla biləcək bir şey, hadisə. İnsan üçün böyük dərslərin biri də tarixdir. C. M.. Dərs almaq – ibrət götürmək, öyrənmək. Yaxşı yoldaşdan dərs almaq. – Gah batan, gah çıxan qış günəşindən; Dərs alıb dayanma gendə, ey ilham. M. Müş.. Dərs olmaq – ibrət olmaq. Qoyun örnək olsun qalanlarına; Dərs olsun bu, qoca-cavanlarına. H. K. S..

4. məc. Tənbeh, cəza. Dərs(ini) vermək – tənbeh etmək, cəzalandırmaq. <Orxan:> Yavər belə qələt eləyə bilməz. Yoxsa, Səfa o dəqiqə dərsini verərdi onun. İ. Məlikzadə.